fot. César Delgado Martín
Wróblewski przedstawia tytułowe Muzeum jako stół prosektoryjny otoczony zdezorientowaną publicznością, która obserwuje zgromadzone na nim ludzkie szczątki. Przedstawienie to może stanowić doskonałą metaforę kryzysu całościowej wizji świata, a w związku z tym również kryzysu muzealnictwa w tradycyjnym sensie. Można je rozumieć jako punkt wyjścia dla współczesnego muzeum, które mierzy się z rozpadem obrazu świata, a jego zadaniem jest nie tylko gromadzenie przedmiotów, ale łączenie ich w nowe całości i nadawanie im znaczenia poprzez proponowanie jakiejś wizji rzeczywistości. Gwasz Muzeum jest pierwszym darem Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Pozostaje on w kolekcji dziełem szczególnym, bo mówiącym wprost o – i od – Muzeum.
Rok powstania: 1956
Technika: gwasz na papierze
Wymiary: 30×41,8 cm
Sposób nabycia: darowizna Źródło finansowania: Dotowane przez Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Forma własności: kolekcja Źródło: Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie Nr księgi: MSN: 4300-1/2010
Data nabycia: 25.03.2010
Zobacz także